Framhaldssaga um kanínur

Kæru bloggvinir

Hér er farið að hausta ansi mikið og maður er orðin úrkula vonar um að veðrið verði eitthvað skaplegt. Við verðum bara að vona að veturinn verði sæmilegur. Við hljótum nú að eiga það skilið eftir þetta sumar.

Annars er hér allt í svipuðum skorðum. Frúin á eftir að vinna í tvær vikur, áður en hún fer í barneignafrí, svo það er meira en nóg að gera. Við erum búin að panta okkur hótel í eina nótt, eftir tvær vikur. Okkur finnst við alveg eiga það inni að komast aðeins í burtu og reyna að slaka aðeins á. Vinafólk okkar er búið að bjóðast til að passa Auði Elínu, svo við förum bara tvö af stað.

Það gengur orðið betur á leikskólanum. Auður Elín virðist eitthvað vera að sættast við þetta allt saman. Hún er hins vegar orðin mun óhlýðnari hér heima. Hún hlýtur að hafa lært það á leikskólanum. Hún þekkir marga krakkana á leikskólanum með nafni, allavega krakkana á sinni deild. Þegar maður spyr hana hvort hún vilji eignast lítinn bróðir eða litla systur, þá svarar hún venjulega að hún vilji eignast lítinn bróðir. Hún skilur þetta nú samt ekki alveg ennþá.

Það eru allir búnir að vera hálfkvefaðir hér undanfarið, en það er nú eitthvað að lagast, nema bóndinn er ennþá hálfslappur.

Kanínuævintýrið er nú orðið hálfgerð hryllingssaga. Það ar bara ein kanína eftir, og við getum ekki haldið henni innan girðingar. Hún kemst alltaf út aftur. Svo hún labbar bara um eins og hún fái borgað fyrir það. Kötturinn er að verða meira heimavanur. Við höfum ekki þorað að sleppa honum út, af því hann er ógeldur. Við þurfum að fara að koma honum í það. Gamla kettinum okkar er ennþá alveg meinilla við hann. Hún hvæsir bara í hvert skipti sem hann kemur nálægt henni. Hann skilur ekkert í þessu.

Nú er svo búið að leggja lambakjöt í salt. Það verður spennandi að sjá hvernig það kemur út. Það er orðið ansi langt síðan við höfum gert það.

Jæja ætli þetta verði ekki látið nægja í bili

kveðja
Gummi, Ragga og Auður Elín