Haustið heldur innreið sína

Kæru bloggvinir

Þá höldum við að haustið sé komið. Það er mjög fallegt veður, en það er farið að kólna heldur í veðri og sérstaklega á nóttinni. Það er líka farið að dimma fyrr á kvöldin. Svo þetta er sennilega allt að hellast yfir okkur.

Það hefur verið nóg um að vera hér síðustu daga. Það slitnaði kúplingsbarki í bílnum sem við vorum að fá, svo við erum búin að vera í tómum vandræðum. En með hjálp góðra vina hefur þetta nú allt reddast. Hann fer á verkstæði á morgun og við fáum lánabíl á meðan. Alltaf jafm heppin, eða kannski er þetta svona fall er fararheill. við vonum það. Höfum ekki efni á að gera mikið við bílinn. Það varð uppi fótur og fit á leikskólanum í vikunni, þegar bóndinn hafði beðið vinkonu okkar að sækja Auði, en hann hafði gleymt að láta leikskólann vita. Leikskólastjórinn hringdi í frúnna, sem kom alveg af fjöllum. Leikskólastjórinn gat ekki sagt hvað hún hét, svo þetta endaði með því að frúin varð að fá að tala við þennan leynigest, sem reyndist svo bara vera Ásta vinkona okkar. En allavega gott þeir láta ekki börnin manns til ókunnugs fólks.Auður skildi ekkert í öllu þessu umstangi.

Við fórum að skoða skóla á föstudaginn. Einn er einkarekinn og annar almennur skóli. Það var tekin ákvörðun um að Auður færi í einkarekna skólann. Það er svona lítinn skóli. Það eru ekki svo mörg börn í bekk og allt er svona meira öruggt. Í hinum eru mörg börn og okkur fannst skólastjórinn frekar hrokafull og leiðileg. Auður virðist vera sátt við valið. Sú sem hefur verið besta vinkona hennar fer í annan skóla, en ætli hún finni ekki aðra krakka að leika við. Það var svo huggulegt í litla skólanum að frúnna langaði bara aftur að fara í barnaskóla. En það væri nú sennilega ekki leyft. Það er allavega mjög gott að vera búin að ákveða þetta.

Á föstudagskvöldið var svo vinakvöldverður. Það var voða notalegt eins og venjulega. Og svo var sundið í gær. Það gubbaði enginn í þetta skiptið.Auður fór í fyrsta skipti ein í rennibrautina og frúin fór með Ágúst. Það er stór munur á kjarkinum í þeim systkinum. Ágúst er nú reyndar að verða eitthvað kjarkminni. En Auður hefur alltaf verið með mjög lítin kjark. Ágúst er að verða alveg eins og hún var á þessum aldri, að því leyti að þegar við erum úti, þá þarf hann að skoða allt mjög vandlega og helst koma við alla steina og tré. Það getur því tekið töluverðan tíma að komast á leiðarenda.

Annars er bara allt við það sama. Við tókum upp rabarbara í gær. Það hefur ekki verið nein rosaleg uppskera þetta sumarið, en alveg nóg fyrir okkur. Bóndinn er að rækta chilipipar í stórum stíl. Það er alveg spurning hvað á að gera við þetta allt saman. Ætli maður verði ekki bara að reyna að sjóða chilisultu úr einhverju af þessu.

Jæja það er víst ekki mikið annað að frétta héðan.

Kveðja

Tisetgengið